104 miesiące

 47 miesięcy bez leczenia 

I znowu oczy...

Raz pierwszy już straciłam dobry wzrok ( pomimo wad wzroku,  a najbardziej łagodna z nich to dalekowzrocznosc plus 6) 8 lat temu (prawie, bo to w styczniu szóstego będzie)

Raz drugi nie był tak spektakularny, bo nie obudziłam się dnia następnego nie widząc, tylko budziłam się codzień coraz gorzej widząc ... ten stan trwa od po 29 listopada... już nie jest gorzej, jest tylko źle... 

Przypomniał mi się tekst klątwy jaka została rzucona na Fionę "A w nocy zaś szkaradą" 😅

Nie żebym specjalnie mniej atrakcyjna była w dzień,  czy w nocy , ale mój wzrok i owszem, dokładnie odwrotnie niż u zielonej sympatycznej ogrzycy, moja klątwa działa w dzień. 

Już wiem , że to nie brudne okulary, czy stare soczewki, choć jak widać nie dopuszczałam (albo chciałam ich nie brać pod uwagę) innych rozwiązań, gorszych rozwiązań od wielu dni, ale głośno powtarzałam, że znów przez człowieka tracę coś, bez czego nie potrafiłabym żyć... wzrok.

Przez człowieka, który potrafił wyzwolić we mnie tak ogromny stres. O ile 8 lat temu stresu sobie nie uświadomiłam, przekonana byłam,  że to tylko emocje, smutek , nawet nie złość jesCze, tak teraz poprostu czułam stres... który somatycznie objawia się wciąż sciskajac żołądek... A oczy odmawiają współpracy od świtu do zmierzchu i tylko przy bliskich odległościach, czyli przy czytaniu, czy pisaniu ...

Nie mogę ocenić, czy to jedno oko, czy oba, bo jedno jednak sztuczne ;) Mam podejrzenie,  a może marzenie :( że to zaćma w drugim oku. Czemu marzenie? Bo to się wydaje najbezpieczniejsze rozwiązanie :( 

Jaką jest prawda... mam nadzieję,  jeszcze łagodniejszą niż marzenie,  ale o tym w styczniu...

Chyba... z pewnością, bliżej świąt już pisać nie będę, dlatego teraz, stąd życzę Wam spokojnych, rodzinnych i przepysznych, jak masa makowa, którą przed chwilą skończyłam robić, Świąt Bożego Narodzenia 🌠🎄🎁