94 i 95 miesiąc

38 miesięcy bez leczenia

Naszło mnie na podsumowanie kolejnego miesiąca, bo się akurat podle czuję ;)

Jak się okazało nawet dwóch miesięcy...

Znów wpatruję się w ludzi jak kretyn, dopóki się o mnie nie potkną, czy ja o nich, czy też ja ich moim wózkiem, znaczy Antosia. Jeżeli tak nie, to jak sroka w gnat w podłogę, czyli w rączkę wózka, żeby się właśnie tak ludziom nie przyglądać. 

To jest zmęczenie (coś co w gratisie do SMu się dostaje podobno, a duże zmęczenie u mnie powoduje pogorszenie wzroku, tak jak u koleżanek niektórych na przykład pogorszenie chodu.

Wprawdzie są tacy, co mi wmawiają cóż ja mam do roboty...dzieckiem się zająć, posprzątać, ugotować, pozmywać, uprać, uprasować, poodkurzać... przecież mąż wraca wieczorem, to ci pomoże.. No cóż nie zaobserwowałam (w sensie domowym, bo zabawy w pozycji horyzontalnej praktykują ;) ) ale niech będzie...

Namarudziłam, bo marudzę albo krzyczę jak zmęczona jestem... po co ponarzekałam, bo przez zmęczenie źle widzę, to fizyczne (które i tak udźwignę), ale jest jeszcze inne, może groźniejsze...psychiczne zmęczenie. Bo ile można żyć na kartonach... ktoś powie, że ile trzeba, albo, że powoli wszystko zrobicie... aj ale jak wszystko idzie jak krew z nosa i niby pół-koniec ;) widać, przy takim prawie końcu bije już serce domu - kuchnia...więc czegóż więcej chcieć...

Powyższe czytam, osobiście rozumiem, wierzę, że i Wam się uda... To był styczeń zaległy, bo jakby się napisał, ale nie opublikował :)

Marzec, jest jeszcze gorszy, a to co dzieję się na świecie i to wcale niedalekim jeszcze bardziej obciąża psychikę. I dla odmiany w tym miesiącu z taką łatwością nie napisałabym, że fizyczne zmęczenie udźwignę... bo wątpię, czy rzeczywiście jestem ze stali.

Piszę powyższe, bo jak już wspominałam kiedyś to mój medyczny wylewnik ;) i już nieraz mi posłużył, więc kontynuuje, chociaż przed oczami mam osoby, które nie zdecydowały się uciekać z własnych domów...