54 miesiące leczenia

11 miesięcy z Tecfiderą

Takimi wiejskimi zakamarkami sobie idę...

Muszę szybko pisać, bo znów gdzieś mi ucieknie październikowy wpis :) 

Mam rehabilitację raz jeszcze, tym razem bez sympatycznego Pana i w innym...lepszym miejscu ;) Piszę lepsze, myślę zdrowsze ;)
Z mojego domu, do obu ośrodków jest podobna odległość, z tym, że do wcześniejszego dojeżdżał tramwaj z pod domu, do obecnego...tramwaju nie ma, a autobus raz na godzinę...no, więc korzystam z siły nóg własnych i niezmiernie mi się to podoba(ło) :) Ło, bo się pogoda ma rozkaprysić od jutra, a przede mną jeszcze tydzień kilometrów :)

Po drodze mijam taką Matkę Boską 

Tato rowerem nie jeżdżę, bo po trzech dniach nim właśnie miałam trzy kolejne przewianych zatok z bólem głowy w maminym stylu.

Ogólnie czuję się dobrze, jestem raczej przekonana, że jest w tym też pewna zasługa moich spacerów i ćwiczeń, pierwszy raz czuję, że rehabilitacja mi pomaga:) Poranki nie zawsze, ale często, a w szczególności w drugim tygodniu moich dodatkowych zajęć, są łatwiejsze i mniej skostniałe.

Gastryczne skutki uboczne leku prawie mi nie dokuczają...nie pamiętam kiedy ostatnio piłam miętę, rumianek, czy lawendę. Czy to zasługa dwutygodniowej kuracji omeprazolem, czy też strach przed gastroskopią ☺ , a może uzmysłowienie sobie, że moje ciało w ten sposób reaguje na strach, stres, czy niepowodzenia...nie wiem :)

Miałam rezonans, wyników brak jeszcze, ale jakby miały być złe albo dobre :) to Wam w przyszłym miesiącu napiszę :)