Środa Popielcowa w tradycji

Środa Popielcowa, Popielec, Wstępna Środa 

Dziś rozpoczyna się 40 dniowy okres Wielkiego Postu, więc akurat dzisiaj to troszkę niesympatycznie przepis na coś, nawet niekoniecznie słodkiego pokazywać ;)
Zostańmy więc przy Popielcu, ale bez gotowania ;) Odrobinkę tylko, o strawie na końcu się pojawi.

Tak naprawdę do Wielkanocy pozostało dni 46, a te 6 to sześć niedziel do Wielkiej Niedzieli.
Środa Popielcowa kojarzy się przede wszystkim z obrzędem posypania głów popiołem, coraz mniej licznym z jednym z dwóch dni w roku, w którym w kościele katolickim obowiązuje wiernych post ścisły, jakościowy i ilościowy.

Jak posypujemy głowy popiołem i słyszmy że z prochu powstaliśmy, to chcąc nie chcą myśli o przemijaniu nachodzą znaczną większość z nas.
Nie wiem kiedy człowiek dostrzega, krótkość i kruchość życia, kiedy zaczyna się zastanawiać, czy jest, a jeśli tak to co, po tym ziemskim życiu...
Dla mnie oczywiste jest jedno,każdy bez względu na wiarę czy nie wiarę w życie wieczne, żyje tu i teraz po coś i dla kogoś i wszystko co nas spotyka, nawet to wydające się niekoniecznie zasłużoną karą, jest po coś.

Wracając do popiołu, jest on symbolem pokuty i...równości. Nie ma znaczenia, ani czym się zajmujemy, ani gdzie spędzamy wakacje, wartości żadnej nie ma to czym jeździmy do pracy, nawet nie jesteśmy wyżej , czy niżej w jakieś hierarchii tego świata będąc zdrowym, czy chorym, wierzącym, czy nie...i w proch się obrócimy

Czy pisząc o Popielcu, można myśleć o jedzeniu ;)?

Można, proszę bardzo: podkurek, popielnik, żurek, barszcz biały, śledzie ;)

Podkurek - taka malutka, skromna wigilia Popielca, praktykowana w pewnie jeszcze nie tak bardzo odległej Polsce. Około północy spożywano skromny posiłek, składający się głównie ze śledzi, mleka i jajek. Było to niesamowicie skromne nocne spotkanie rodzinne, z nieobfitym posiłkiem i przemyśleniami o rozpoczynającym się czasie postu.

Popielnik - mógł się pojawić na podkurek. Drożdżowe, okrągłe ciasto, bez żadnych dodatków, takie dosłownie bez smaku i wyrazu, ale to kolejny z symboli postnych, a te muszą być wyraźne w przesłaniu.

W dawnych polskich postnych daniach królował barszcz żytni, czyli biały.
I tu też się pewna dodatkowa tradycja wkrada...taka dotykająca nazewnictwa :) Dla mnie barszcz jest czerwony, z buraków, na buraczanym zakwasie i je się go w Wigilię Bożego Narodzenia, a barszcz biały...poznałam jak wyszłam za mąż i powiem Wam, że znałam go od dziecka, bo jest to... Żurek:) Co kraj, to nazewnictwo ;) I wiem, że są spiskowe ☺ teorie, a nawet nie spiskowe i nie teorie, a całe wykłady na temat różnic pomiędzy białym barszczem i żurkiem :)
Ja do tego spisku się dopiszę...między białym barszczem, a żurkiem jest niezliczona ilość różnic ;) ale najważniejsza jest jedna - kucharka (kucharz) ☺

I w tej dawnej Polsce, wracając do tradycji barszcz ten się jadło każdego poranka postu na śniadanie :) począwszy od Środy Popielcowej.

Tradycje poza kulinarne zostawię... o jednym napisać mogę;) bo się powstrzymać nie mogę;)
Co się robi w Lany Poniedziałek wie każdy...no to młodzież dawniej podobnie bawiła się w Środę Popielcową, tylko zamiast wody używała popiołu właśnie  ☻