Zmiana czasu

Przesuwamy wskazówki dziś ;)

Dopiero kilka lat temu w pamięci zachowałam, kiedy zmieniamy czas z zimowego na letni i w drugą stronę, a tu niespodziewany koniec czegoś, co towarzyszyło większości z nas całe życie :) To nieoczekiwane "zatrzymanie czasu" ;), nie dziś, a za lat... dwa, ma nastąpić.

Czemu większości, a nie wszystkim? Obawiam się, że wśród osób urodzonych w XXI wieku, dorosłych już nawet, znajdą się tacy, którzy nigdy nie posiadali zegarka ze wskazówkami, a z przestawianiem taki po prostu mi się kojarzy ;)
W ogóle, kto z Nas ma w użyciu zegarka, który trzeba przestawiać...?


Z zegarami mam sympatyczne skojarzenia i spostrzeżenia :)

Pierwsze najwcześniejsze, jak dziadek uczył mnie ...obsługi zegara, czyli najzwyczajniej w świecie odczytania godziny.
Dziadkowie mieszkali dla mnie w najpiękniejszym i najszczęśliwszym miejscu na ziemi. To było lato, czyli gdzieś tam z dziadkiem w tak zwanym obejściu doglądaliśmy gadziny. Raz na jakiś czas dziadkowi zdarzyło się powiedzieć leć, zobacz, która godzina ;) Biegłam prze szczęśliwa wbiegałam na ganek, następnie do domu i mijając dwa korytarze wpadałam do kuchni. Stawałam przed kaflową kuchnią, podnosiłam wzrok wysoko, wpatrywałam się w tarczę wielkiego zegara z Włocławka i zapewne dodawałam i odejmowałam jakieś skomplikowane niewiadome, żeby z wynikiem i jeszcze większą radością wrócić do dziadka ;)
Czy dziadek miał zegarek, żeby się upewnić w moich wyliczeniach?:) Nie potrzebował, jego nos dorosłego człowieka wiedział, że jak mi się zdarzyło przed obiadem powiedzieć , że jest szósta, znaczy...wskazówki mi się pomyliły ;)
Ten zegar wisi teraz w mojej kuchni i jak się domyślicie za chwilę...nie chodzi...

Drugie...dlaczego współczesnemu człowiekowi przeszkadza tykanie zegara?
Mi nie przeszkadza, bo w stoperach śpię, ale bez nich z tykaniem nie potrafię usnąć...ja jestem ogólnie skomplikowana, więc może to tylko mój problem :)?
Otóż chyba nie ;) Mój uroczy czechosłowacki zegarek budzik stoi sobie i chodzi ;) na blacie w kuchni i jak się domyślacie tam właśnie sprawdza się wyśmienicie :) Rano, dnia następnego, po sprowadzeniu czasomierza do domu, jeszcze trochę nieprzytomna idę wyszperać jakieś w szafie ubranie, a czym bliżej jestem tym intensywniej słyszę....tykanie. Otwieram ubraniową krainę, a tam spokojnie mój kuchenny budzik sobie leży i chodzi ;) Mój mąż swoimi wrażliwymi uszami go usłyszał, podobno długo próbował dojść z nim - zegarem - do porozumienia, w końcu się poddał i wybrał najbardziej oddalone, szczelnie☻ zamykane miejsce na przetrzymanie i przenocowanie zegara...

Trzecia...historia zegara ze zdjęcia. U Pana Starocia (tak nazywamy z mamą wcale nie wiekowego Pana, oddającego się miłości do staroci i innych antyków, sprzedając je) zwrócił moją uwagę zegar. Przykuł ją dlatego, że nadzwyczajnie pasował do mojej izby ;) Tylko doświadczona powyższymi historiami i zainfekowana śląską i krakowską oszczędnością :/ nie potrafiłam podjąć decyzji, czy ja aby na pewno potrzebuje zegara, który będzie tylko wisiał...
W końcu o nim zapomniałam, ale pamiętała moja mama i wykorzystała okazję. Siostra mamy, jak ja na SM chora, tylko zdecydowanie niesprawna, zadzwoniła do swojej siostry, mojej mamy czyli ☺ i rzekła Elusia kup "młodym" coś ode mnie (oczywiście, że młodym, bo raptem dziesiątą rocznicę ślubu mieliśmy☻) I w taki sposób zegar bez chodzenia, do nakręcania zawisł w okolicach kredensu ;) , a my staliśmy się posiadaczami zielonego talerza - zegara, który nie może sobie pospacerować  :)

Śpijcie dobrze ;)